Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic
Ik zie geen ruzie ontstaan. Alles is gewoon 50/50.
|
Ik wil geen ruzie stoken, maar alles is niet 50/50: jij krijgt veel meer dan 50% en jouw zus komt er bekaaid vanaf. Er zijn twee factoren die elkaar versterken:
1. Je geeft zelf aan dat die 400,000 euro een onderschatting is van de waarde van het huis, hoogstens vier vijfden:
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic
Het huis is minimaal 500 000 waard in deze tijden, maar ik krijg het voor 400.
|
Dat betekent dat de 200,000 euro die jouw zus krijgt hoogstens twee vijfden is, en niet de helft.
2. Daar bovenop komt nog eens dat jij het huis vanaf dag één in de schoot geworpen krijgt: een vastgoedparel van baksteen en mortel die - mits regelmatig onderhoud en renovering - zijn waarde zal behouden (minstens) gedurende de volgende decennia. Ook na aftrek van de genoemde kosten.
Jouw zus daarentegen moet het stellen met maandelijkse schijven van fiat-geld. Als we jouw voorbeeld van 1000 euro per maand nemen, zal ze meer dan zestien jaar moeten wachten op de totaliteit van haar deel.
Je hamert in deze draad terecht op de bittere realiteit van de inflatie, en over het vooruitzicht dat dit in de toekomst alleen maar zal toenemen. Ga je de maandelijkse afbetalingen aan je zus dan ook laten mee evolueren met de inflatie-index? Zo niet, dan zullen de latere schijven van 1000 euro die ze krijgt heel wat minder blinken dan de eerste schijf. En de 200,000 euro die ze op het einde van de rit in handen heeft zal veel minder dan de helft zijn van de waarde die jouw huis op dat moment heeft. Door de druppelsgewijze ontvangst van haar deel, mist ze de kans om die 200,000 euro veilig te stellen in meer waardevaste beleggingen, zoals goud of vastgoed.